ریسک میکروپلاستیک‌ها در کاغذ غذای بازیافتی چیست؟
创建于06.11
ریسک میکروپلاستیک‌ها در کاغذهای بازیافتی تماس با غذا (مانند ظروف بیرون‌بر، جعبه‌های پیتزا یا کیسه‌های نانوایی) یک نگرانی معتبر است که توسط این نکات کلیدی هدایت می‌شود:
1. چگونه میکروپلاستیک‌ها وارد کاغذ بازیافتی می‌شوند
- جریان‌های بازیافتی آلوده: کاغذ بازیافتی اغلب شامل برچسب‌های پلاستیکی، نوارهای چسب، جوهرهای مصنوعی، پوشش‌ها یا بسته‌بندی‌های پلاستیکی مخلوط است. این‌ها در حین خمیرسازی به طور کامل تجزیه نمی‌شوند.
- تکه‌تکه شدن: در طول بازیافت، پلاستیک‌ها به میکروپلاستیک‌ها (ذرات <5mm) و نانوپلاستیک‌ها (<0.001mm) خرد می‌شوند و در الیاف کاغذ نفوذ می‌کنند.
- آلودگی میراثی: محصولات کاغذی قدیمی (مانند دهه 1990 تا 2000) حاوی پلاستیک‌ها/پوشش‌های بیشتری بودند که به خمیر بازیافتی امروز کمک می‌کنند.
2. خطرات بالقوه
- مهاجرت به غذا: میکروپلاستیک‌ها می‌توانند به غذا نفوذ کنند، به‌ویژه زمانی که داغ، روغنی یا اسیدی هستند (مانند پیتزا، سیب‌زمینی سرخ‌کرده، مرکبات). مطالعات تأیید می‌کنند که انتقال اتفاق می‌افتد، هرچند سطوح متفاوت است.
- افزودنی‌های شیمیایی: پلاستیک‌ها حاوی افزودنی‌هایی (پلاستیسازها، تثبیت‌کننده‌ها، مواد ضد آتش) هستند که ممکن است با ذرات مهاجرت کنند.
- تأثیرات بهداشتی ناشناخته: بلع میکروپلاستیک‌ها با التهاب، استرس اکسیداتیو و اختلال در غدد درون‌ریز در مطالعات آزمایشگاهی/حیوانی مرتبط است، اما خطرات بهداشتی برای انسان هنوز اندازه‌گیری نشده‌اند. اثرات قرارگیری مزمن هنوز نامشخص است.
3. شکاف‌های نظارتی و چالش‌های صنعتی
- محدودیت‌های خاصی وجود ندارد: بیشتر مقررات (مانند FDA، EFSA) مهاجرت کلی مواد شیمیایی را کنترل می‌کنند اما آستانه‌های خاصی برای میکروپلاستیک در بسته‌بندی کاغذی ندارند.
- محدودیت‌های بازیافت: همه تأسیسات نمی‌توانند میکروپلاستیک‌ها را حذف کنند؛ برخی از روش‌های حذف جوهر/شناور سازی برای کاهش آلودگی‌ها استفاده می‌کنند، اما اثربخشی متفاوت است.
- کاغذ بازیافتی "درجه غذایی": معمولاً به یک لایه مانع خمیر اولیه نیاز دارد تا تماس را به حداقل برساند، اما محصولات ارزان‌تر ممکن است این را نادیده بگیرند.
4. بینش‌های تحقیقاتی کنونی
- مطالعات نشان می‌دهد که کاغذ بازیافتی می‌تواند 10 تا 100 برابر میکروپلاستیک بیشتری نسبت به کاغذ تازه تولید کند.
- تخمین زده می‌شود که مصرف از بسته‌بندی کاغذی هنوز کمتر از آب، غذاهای دریایی یا گرد و غبار است، اما به قرارگیری تجمعی کمک می‌کند.
- گزینه‌های دیگری مانند پوشش‌های PLA (بیوپلاستیک) نیز تکه‌تکه می‌شوند و مسائل مشابهی را به وجود می‌آورند.
5. کاهش و راه حل‌ها
- بهبود جداسازی: جداسازی بهتر زباله (به عنوان مثال، حذف برچسب‌های پلاستیکی) آلودگی ورودی را کاهش می‌دهد.
- فناوری‌های مانع: استفاده از پوشش‌های عملکردی (مانند خاک رس، موم زیستی) یا طراحی‌های لایه‌ای (هسته بازیافتی + لایه جدید).
- اقدام نظارتی: اتحادیه اروپا در حال تهیه محدودیت‌هایی برای میکروپلاستیک‌ها است که ممکن است بر زنجیره‌های تأمین جهانی فشار وارد کند.
- انتخاب مصرف‌کننده: از بسته‌بندی کاغذی بکر برای تماس مستقیم با غذا استفاده کنید (به دنبال گواهی FSC باشید) یا محصولات با برچسب "بازیافت شده بدون پلاستیک" را انتخاب کنید.
نکته کلیدی:
در حالی که میکروپلاستیک‌ها در کاغذ غذای بازیافتی به غذا منتقل می‌شوند، خطر مطلق سلامتی احتمالاً در مقایسه با سایر منابع مواجهه (مانند آب، هوا) پایین است. با این حال، اصل احتیاط اعمال می‌شود - به ویژه برای گروه‌های آسیب‌پذیر (کودکان، زنان باردار). نوآوری صنعتی و مقررات سختگیرانه برای تعادل بین پایداری (بازیافت) و ایمنی حیاتی هستند.
در حال حاضر، اگر کاهش میکروپلاستیک‌ها اولویت دارد، برای بسته‌بندی غذاهای داغ/چرب از الیاف تازه استفاده کنید یا تأیید کنید که محصولات بازیافتی از یک مانع محافظ استفاده می‌کنند. با پیشرفت تحقیقات، راه‌حل‌هایی مانند فیلتر کردن پیشرفته یا افزودنی‌های زیست‌تجزیه‌پذیر ممکن است خطرات را بیشتر کاهش دهند.
Ray
Ferrill
Evelyn